Vandaag hebben we afgesproken rond 9 uur de shuttle te nemen naar de Lower Yosemite Fall. Een kleine trail die makkelijk begaanbaar is. Eenmaal in de shuttle bus raken we in gesprek met een Zweedse Amerikaan die naast ons zit en enkele klanken van het Nederlands herkende zonder het te kunnen plaatsen. We geven aan de Lower Fall te gaan bezoeken en bij het uitstappen geeft de man aan dat we zeker naar de waterval moeten opklimmen, omdat daar een poeltje onderaan de waterval zit waar je prachtig uitzicht hebt over het dal. Ook de Amerikanen gisteren gaven aan dat de klim de moeite waard was. We stappen uit in de buurt van de waterval en na een kilometer lopen staan we op een plek waar je de waterval kunt bewonderen vanaf beneden. We maken foto’s en lopen even door naar het punt waar je omhoog kunt klimmen. We komen, volgens goed Amerikaans gebruik een bord tegen die ons wijst op de gevaren van het naar omhoog klimmen. En dat is niet zonder reden. Op soms gladde rotsblokken klimmen we ons een weg naar boven. Halverwege de klim blijft de groep staan omdat het voor sommigen te moeilijk is om dichterbij te komen en we eerst aan de verkeerde kant waren geklommen naar de waterval en niet verder konden. Martijn, Naomi en Gerrit, voorzien van badkleding klommen nu via de andere kant naar de waterval toe. Eerst moesten we over een snelstromend riviertje naar de andere kant en vervolgens klommen we verder omhoog. Niet veel mensen kwamen zo dicht bij de waterval op het moment dat wij aankwamen. We hadden het toch gered en hadden een prachtig uitzicht over het dal en de Lower Yosemite Fall kletterde in een beekje waar een Amerikaan net uit vandaan kwam en ons vertelde dat het kraakheldere water hier 14 graden maximaal was. We besluiten te gaan zwemmen en al snel stonden we in het water en ervoeren we hoe koud het was. Een andere Amerikaan bood ons aan foto’s van ons te maken en even later zwommen we in ijskoud water uit het zicht van de overige familie. Even later hadden meerdere Amerikanen ons voorbeeld gevolgd en werd het drukker. We besloten ons af te drogen en een teken van leven te geven aan de rest van de groep. Toen we de anderen in het vizier hadden, kwam Albert ook naar ons toe geklommen en ook Albert maakte foto’s van de waterval en het meertje. We besloten af te dalen naar de rest en eenmaal bij de groep aangekomen klommen we verder naar beneden. Eenmaal beneden moest Jolanda bijkomen van de afdaling en besloten we terug te gaan naar de bus. Bij het Visitor Center zijn we uitgestapt om het Museum te bezoeken en een film te kijken over de Canyon in het theater. Daarna namen we weer de Shuttle naar Curry Village, vlak bij onze camping. Daar waren winkeltjes, een restaurant, douches en een zwembad. Het zwembad kunnen we zo binnenlopen en het nodigde uit voor een duik. Al snel lagen Naomi, Martijn en Gerrit in het water en even later had iedereen douchespullen en zwemkleding gehaald bij de camper en lagen we allemaal in bad. Omdat iedereen onder de 13 jaar een zwemtest moest afleggen om in het diepe te mogen zwemmen, moesten Deborah en Nathan naar de overkant en weer terug zwemmen om aan te tonen dat ze in het diepe mochten. Beide slaagden met glans en even later lagen en zaten we te chillen aan de rand van het zwembad. Maakten we bommetjes en deden we wie het mooist kon duiken. Daarna gingen we douchen bij het zwembad en gingen we naar de camper om te eten en spelletjes te doen. Buiten de camping was een water vul punt en konden we de wc en vuilwatertank lozen. Daar maakten we dankbaar gebruik van. Rond 22:00 uur moeten we stil zijn op de camping en dus gingen we naar bed. Morgen rijden we naar Santa Cruz een rit van 4 uur waar we de laatste nacht in de camper slapen.

Tot morgen en veel leesplezier.

Albert, Melissa, Deborah, Nathan, Rick, Denise, Martijn, Naomi, Jolanda en Gerrit